سلفی ها و وهابی ها حضرت پیامبر اکرم (ص) را بعد از وفات با بت یکی می دانند و فکر می کنند همانطور که بت ها نمی توانند بشنوند، حضرت پیامبر هم بعد از وفاتش نمی تواند بشنود. همچنان که بت ها کاری از دست شان ساخته نیست، پیامبر هم بعد از وفات کاری از دستش ساخته نیست. از اینجا نتیجه می گیرند پس همانطور که کمک خواستن از بت ها شرک بود، کمک خواستن از حضرت پیامبر هم شرک است!
اما وهابی ها و سلفی ها متأسفانه هم در مقدمات اشتباه می کنند و هم در نتیجه.
در مقدمات اشتباه می کنند چون حضرت پیامبر اکرم( ص) بعد از وفات می شنود. نه تنها حضرت پیامبر که همه اموات بعد از مرگ شان می توانند بشنوند. در حدیث صحیحی که بخاری و مسلم نقل کرده اند حضرت پیامبر( ص) در جنگ بدر با سر های بریده مشرکان سخن می گفت. شخصی عرض کرد این‌ها که نمی توانند بشنوند چرا با آنها سخن می گویی؟ حضرت پیامبر فرمود: شما از آنها شنوا تر نیستید اما آنها نمی‌توانند جواب بدهند.

ای پادشه خوبان :

حدثنا عَلَى بْنُ عَبْدِ اللَّهِ حَدَّثَنَا يَعْقُوبُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ حَدَّثَنَا أَبِي عَنْ صَالِحِ حَدَّى نَافِعُ أَنَّ ابْنَ عُمَرَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا أَخْبَرَهُ قَالَ أَطَاعَ النَّبِ عَلَى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَلَى أَهْلِ الْقَلْبِ فَقَالَ وَجَدْتُمْ مَا وَعَدَ رَبُّكُمْ حَقًّا فَقِيلَ لَهُ آتَدْعُو أَمْوَاتًا فَقَالَ ما أَنتُمْ بِأَسْمَعَ مِنْهُمْ وَلَكِنْ لا يُجِيبُونَ حدثنا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مُحَمَّدٍ حَدَّثَنَا سُفْيَانُ عَنْ هِشَامِ بْنِ عُرْوَةَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا قَالَتْ إِنَّمَا قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِنَّهُمْ لَيَعْلَمُونَ الْآنَ أَنَّ مَا كُنْتُ أَقُولُ حَقٌّ وَقَدْ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى إِنَّكَ لا تُسْمِعُ الْمَوْتَى

سخن گفتن پیامبر اکرم صلی‌الله علیه وآله وسلم با سر های مشرکین، مشرکان انداخته شده در چاه بدر

صحیح مسلم 874,2875 : | حديث

مجلد : 8 |صفحة : 163ك تاب : الجنة وصفة نعيمها وأهلها - باب : عرض مقعد الميت من الجنة أو النار عليه

حَدَّثَنَا هَذَابُ بْنُ خَالِدٍ ، حَدَّثَنَا حَمَّادُ بْنُ سَلَمَةَ ، عَنْ ثَابِتِ الْبُنَانِيِّ ، عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكِ ، أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ تَرَكَ قَتْلَى بَدْرٍ ثَلَاثًا، ثُمَّ أَتَاهُمْ، فَقَامَ عَلَيْهِمْ، فَنَادَاهُمْ، فَقَالَ : " يَا أَبَا جَهْلِ بْنَ هِشَامٍ، يَا أمَيَّةَ بْنَ خَلَفِ، يَا عُتْبَةَ بْنَ رَبِيعَةَ ، يَا شَيْبَةَ بْنَ رَبِيعَةَ، أَلَيْسَ قَدْ وَجَدْتُمْ مَا وَعَدَ رَبُّكُمْ حَقًّا ؟ فَإِنِّي قَدْ وَجَدْتُ مَا وَعَدَنِي رَبِّي حَقًّا "، فَسَمِعَ عُمَرُ قَوْلَ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَقَالَ : يَا رَسُولَ اللَّهِ، كَيْفَ يَسْمَعُوا وَأَنَّى يُجِيبُوا وَقَدْ جَيَّفُوا ؟ قَالَ : " وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ، مَا أَنْتُمْ بِأَسْمَعَ لِمَا أَقُولُ مِنْهُمْ، وَلَكِنَّهُمْ لَا يَقْدِرُونَ أَنْ يُجِيبُوا
وهابی ها در این عقیده خود که پیامبر اکرم بعد از رحلت، کاری نمی توانند بکند هم اشتباه می کنند. طبق روایات صحیحه کسانی که بعد از وفات پیامبر، به آن حضرت متوسل شده و از آن حضرت کمک خواسته اند، حاجت شان بر آورده شده است. مثلاً بیهقی در دلائل النبوه با سند صحیح نقل کرده که وقتی در مدینه قحطی شد، شخصی که حتماً از صحابه بوده رفت کنار قبر پیامبر و با خطاب یا رسول الله از آن حضرت خواست از خدا طلب باران کند. شب پیامبر را در خواب دید که بشارت باران داد.
طبرانی هم در المعجم الصغیر باب الطاء با سند صحیح نقل کرده که مرد فقیری به آن حضرت متوسل شد و بلافاصله بعد از آن، حاجتش برآورده شد.
اما در نتیجه اشتباه می کنند چون مشرکان بت ها را بعنوان معبود می پرستیدند. مشرکان چون بت ها را خدا می دانستند، از این جهت کار شان شرک بود.
خداوند متعال می‌فرماید:
وَ يَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّـهِ ما لا يَضُرُّهُمْ وَ لا يَنْفَعُهُمْ وَ يَقُولُونَ هؤُلاءِ شُفَعاؤُنا عِنْدَ اللَّـهِ قُلْ أَ تُنَبِّئُونَ اللَّهَ بِما لا يَعْلَمُ فِي السَّماواتِ وَ لا فِي الْأَرْضِ سُبْحانَهُ وَ تَعالى‏ عَمَّا يُشْرِكُونَ.
یا اینکه می فرماید:
وَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ آلِهَةً لا يَخْلُقُونَ شَيْئاً وَ هُمْ يُخْلَقُونَ وَ لا يَمْلِكُونَ لِأَنْفُسِهِمْ ضَرًّا وَ لا نَفْعاً وَ لا يَمْلِكُونَ مَوْتاً وَ لا حَياةً وَ لا نُشُوراً.
این در حالی است که مسلمانان که به پیامبر اکرم(ص) متوسل می شوند، آن حضرت را خدا نمی دانند تا پیامبر شریک خدا دانسته شود و عمل شرک تحقق پیدا کند همانطور که (بر خلاف مشرکان) پیامبر را هم نمی پرستند