سادات افغانی

حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی در اردیبهشت سال ۱۳۸۹ سخنرانی کردند که در آخر آن آمده است:

«واقرء علی ولدی السّلام إلی یوم القیامة»[1]

وسلام مرا به فرزندانم تا روز قیامت برسان.

که این جمله گواه آن است که آن حضرت با ارتباطش به عالم غیب و احاطه­اش به عالم شهود می­دانست که تا روز قیامت سلسله اولاد او منقرض نخواهد شد، و از امیرالمؤمنین خواست که سلام او را به فرزندانش تا روز قیامت برساند.

فاطمیین و فاطمیّات باید بدانند چه تاج افتخاری بر سر آنها گذاشت! و چه مسؤولیت سنگینی بر دوش آنها نهاد! تاج سلاطین دنیا کجا و افسر سلام ناموس خدا بر سر ذرّیهء زهرا کجا! سلام صدیقهء کبری سلام بر خاسته از قلب قرآن سوره مبارکهء یس است و این سلام متصل به «سلام قولا من ربّ رحیم» است که قلب سوره یس است...

جواب این سلام آن است که فرزندان آن حضرت تا روز قیامت از حق مادر خود به تمام وجود دفاع کنند، و جواب این سلام  از هر سیّدی متناسب مقام اوست.

مبادا سیّدی به مقامی برسد و در قلمرو مقام و منصب او در احقاق حق آن حضرت کوتاهی بشود! که احقاق حق او احیای امر امامت ائمه هدی است...

جواب سلام ساداتی که به مرتبه­ای از علم نائل شده­اند، آن است که ایتام آل محمد را به حکمت و موعظه حسنه و جدال احسن کفالت کنند و نگذارند این کبوتران بال و پرشکسته در غیبت صاحبشان در دام شبهات مخالفین گرفتار گردند و شیاطین جن و انس آنها را صید کنند...

جواب سلام ساداتی که به مال و منالی رسیده­اند، آن است که از مال خود در تحکیم مبانی آیینی که او در راه آن جان داد، دریغ نکنند و برای احیاء شعائر روز شهادت او انفاق کنند.

عامهء سادات در این کلمات جانسوز تأمّل کنند که آن صدیقهء شهیده به امیرالمؤمنین وصیت کرد:«مرا شب حنوط کن و غسل بده و کفن کن و بر من نماز بخوان و شب مرا دفن کند و احدی را اعلام مکن»

کمترین جوابی که از آنها ساخته است این است که به جبران غربت آن جنازه که یتیمان او از سینه او جدا نمی­شدند- هرچند جبران شدنی نیست-  در هر شهر و قریه، شام غریبان آن حضرت پرچمهای مصیبت به دست بگیرند و شال عزا به گردن کنند و در خیابانها بگردند و به جدّه خود بگویند:

هرگز تورا و ستمهایی را که کشیدی، از یاد نخواهیم بود و هرچه را فراموش کنیم آن دل افسرده و تن آزرده و قبر گمشده را فراموش نخواهیم کرد«حتّی یحکم اله و هو خیرالحاکمین».

اللهم بحق فاطمة و أبیها و بعلها و بنیها و السّرالمستودع فیها صلّ علی فاطمة و أبیها و بعلها و بنیها عدد ما فی علمک صلاة دائمهة بدوام ملکک و سلطانک و عجّل فی فرج ولیّک و أصلح کلّ فاسد من أمور المسلمین واغفرلنا و لإخواننا الذّین سبقونا بالإیمان و آخر دعوانا أن الحمدلله رب العالمین.[2]